Melkert, als wolf in schaapskleren

Bij het zoeken naar oplossingen, voor het grote aantal werklozen (= niet rendabele personen), heeft de rege-ring een nieuwe arbeidsmarkt gecreëerd. Zij heeft bedacht dat er veel nieuwe werkzaamheden ontstaan wanneer opdrachtgevers niet/of weinig hiervoor hoeven te betalen.

Woedend ben ik hierover. Dit omdat hiermee de fundamentele regel: dat diensten redelijk beloond dienen te worden, te grabbel wordt gegooid. Het is zowat weer terug naar de tijden van slavernij. "Maar je ontvangt er wel loon voor ?", zal menigeen zeggen. "Jawel, maar niet van de opdrachtgever/werkgever!". Zij worden op deze manier ongelofelijke bevoorrecht (= geprivilegi-eerd). Dit omdat ze - op kosten van de gemeenschap - kosteloze arbeid voor zich kunnen laten verrichten.

De heren politici konden zich niet helemaal achterlijk - wat dit betreft - voordoen en dus bedachten ze een nieuw soort werk: Het additionele (toegevoegde) werk.

Enkele definities hiervan:.
" Het moeten werkzaamheden zijn die normaal niet uitgevoerd worden.
" Werk, waar de reguliere werkers geen tijd voor kunnen vrijmaken.
" Werk dat maatschappelijk nuttig moet zijn (in het belang van de maatschappij); immers de overheid stelt niet zomaar geld daarvoor ter beschikking.

Voor ieder weldenkend mens moet duidelijk zijn dat dit in de praktijk niet kan bestaan. Dit omdat het voor de direkt betrokkenen strijdig is met hun belang. Voor de werknemer geldt dat hij zijn werk zo belangrijk mogelijk ingeschat wil zien; hij/zij wil carrière maken. De werkgever wil zo veel mogelijk profijt hebben van de werknemer (door de werknemer arbeid te laten doen die hem wat oplevert). In de bijlage van het Parool van Prinsjesdag 1996 staan enkele verhalen over Melketiers en daaruit blijkt overduidelijk dat het eigenlijk gewoon reguliere arbeid is.

Dit nog afgezien van de kwalijke devaluatie van de betreffende werkzaamheden.

En daar sta je dan als langdurig werkloze die zo'n Melkertbaan moet gaan doen. Jawel, je hebt de verplichting om dit werk te aanvaarden !

Een mogelijkheid is om naar de werkgever (de instelling waar je die baan moet gaan doen) te stappen en met hem/haar te regelen om er vrijwilligerswerk van te maken.

Dit met het volgende idee:
" Beide betreffen additionele werkzaamheden met maatschappelijk nut.
" Je wordt er in beide gevallen in financiële zin amper beter van (Minimumloon lijkt meer dan een bijstandsinkomen, maar verschilt slechts minimaal wanneer je huursubsidie, belastingvrijstellingen en eenmalige uitkeringen ervan aftrekt!).
" De Melkertbaan heeft als sterk negatief aspekt, dat je kontraktuele verplichtingen hebt; d.w.z. dat je in principe verplicht bent alle opgedragen klussen en overwerk te doen. Je hebt een baas boven je. Daarbij moet je goed begrijpen dat je helemaal onderaan de hiërarchische maatschappelijke ladder staat; bijna te vergelijken met die van een paria (een onaanraakbare in het Indiase kastesysteem). Iedereen kan jou opdrachten geven, en jij kan dat aan niemand. Verder kan ontslag uit een Melkertbaan vergaande konsekwensies hebben bij het verkrijgen van een nieuwe uitkering !!
" Vrijwilligerswerk wordt erg gewaardeerd; het wordt gezien als liefdadigheid. Je hebt een goed hart; een warm gevoel dat bepaalde zaken gedaan moeten worden. Niemand kan je tot iets verplichten en je doet alleen die klusjes die je leuk vindt. Alles wat je doet kan alleen maar met dank aanvaard worden.

Vandaar mijn advies: Aanvaard geen Melkertbanen maar ga die werkzaamheden als vrijwilliger doen.

En mocht je door welke omstandigheid toch een Mel-kertbaan hebben, knoop dan goed in de oren dat jij slechts additionele arbeid mag verrichten.
Klusjes die je opgedragen krijgt - die zonder jou ook uitgevoerd zouden worden - ben je verplicht te weigeren. Die mag je niet doen, dat heet arbeidsverdringing.!
Een voorbeeld ter verduidelijking: Je hebt een Melkertbaan als schoolconciërge-hulp. Een kind heeft in de gang gekotst. Als je gevraagd wordt om dit op te ruimen, moet je dit weigeren. Immers als jij er niet geweest zou zijn, dan had dit opruimwerkje ook moeten plaatsvinden. Het betreft geen additionele arbeid!

Nog enkele Tips voor werklozen.

Laat je niet opnaaien door het onjuiste idee als zou alleen betaalde arbeid, maatschappelijk zinvolle arbeid zijn. Het arbeidsethos wordt dankbaar uitgebuit door werkgevers (dikke deuren) om de lonen laag te houden en om een onevenredig grote inzet te verwachten. In een tijd van strukturele werkloosheid mag het geen schande zijn wanneer je langs de kant zit. Er zijn maar weinigen die met je willen ruilen. Dankzij jou kunnen anderen nog wel werken (= een aardig inkomen ver-werven).