Laatst sprak ik iemand die hoofd van een afdeling bij Sociale Zaken in Lelystad was geweest. Hij was ernstig ziek geworden en arbeidsongeschikt verklaard.
"Ik denk dat ik dit voor een deel te wijten heb aan de ellende die ik mensen met mijn werk heb moeten aandoen", vertelde hij me beschaamd. "Ik ben eraan onderdoor gegaan".
Beseffen de heren politici en de ambtenaren van de uitvoerende instanties wel wat ze met de nABW (de nieuwe Algemene Bijstands Wet) de werklozen en arbeidsongeschikten aandoen? Onder het mom van het tegengaan van fraude en daardoor een kostenbesparing wordt er een terreur over onschuldige mensen (slachtoffers zelfs!) uitgestort.
Zo probeerde de Sociale Dienst mijn uitkeringskosten te verhalen bij mijn vriendin die een betaalde baan heeft. Onze relatie is nu verbroken omdat ze niet meer bij me durft te verblijven uit angst voor die kosten te moeten opdraaien.
Ambtenaren, zonder de bevoegdheiden als die van een rechter, maken uit wat je wel of niet mag doen. Hij/Zij kan je - net hoe zijn/haar pet - staat, zelfs de verplichting opleggen om tegen je zin werk te gaan doen die je erg tegenstaat (de hele dag in weer en wind, in een gebogen houding, asperges steken - 't is nog net geen stenen bikken). Dwangarbeid heet zoiets; zelfs misdadigers in de gevangenis kennen die verplichting niet! Ook kunnen ze je - zonder dat ze enige bewijslast hoeven te leveren - je voor honderden guldens maandelijks beboeten. Door deze boetes kunnen ze je dakloos maken (is je leven ruiieneren).
Ook krijgt je huisarrest opgelegd, Immers je dient altijd (op 3 weken vakantie na) thuis te zijn om beschikbaar te zijn voor een mogelijke baan. Bijverdiensten worden je afgenomen. Klusjes gratis doen, die niet strikt huishoudelijk zijn, mag over het algemeen niet. Dit omdat je daarmee werkzaamheden verricht die concurrerent zijn t.o.v. reguliere betaalde arbeid. Sociaal-rechercheurs kunnen bij razzia's bij je thuis in de kasten een kijkje komen nemen om te kontroleren of je niet te dure spullen bezit.
Mag dit zomaar gedaan worden met mensen die niet van strafbare feiten beschuldigd worden zou iedere rechtvaardige Nederlandse burger zich moeten afvragen? Ja, dat kan. Immers je kunt het weigeren. Je hoeft het niet te doen; alleen wordt dan wel je uitkering gekort en mogelijk ingehouden. Hetgeen uiteindelijk toch de verplichting oplevert, immers het alternatief (de straf!) is uiteindelijk geen uitkering meer krijgen en dus op straat komen te staan (als je blijft weigeren).
Mocht je twijfelen aan deze stellingen, bedenk dan maar eens welke rechten iedere douane ambetenaar met mavo heeft. Geloof me: als hij het wil, dan moet je je anus en je vagina voor hem open sperren. En als je dit weigert dan binden ze je daarvoor gewoon vast! En wat te denken van dat ze je wonderolie toedienen en je voor uren opsluiten, zodat je je behoefte in een emmertje moet doen. Dit alles onder het mom van dat je misschien een drugskoerier zou kunnen zijn. Als je me niet geloofd, dan moet je dit maar eens aan Herman van Veen of aan mijn zus vragen.
Dames en heren bij de Sociale Dienst weten jullie dit wel? Toen ik een sectorhoofd van Sociale Zaken hier in Lelystad hierover aansprak keek hij me aan alsof ik een grapje maakte.
Er vindt een verontrustende wisseling van je wacht plaats bij de Sociale Diensten. Mensen die het hart op de juiste plaats hebben haken af (niet iedereen wil als een gestapo door het leven gaan) en daarvoor in de plaats komen er mensen die er genoegen in scheppen om met macht en terreur te heersen. De jaarlijkse her-orrienterings-gesprekken zijn verworden tot verhoren, waarin gepoogd wordt je te laten bekennen dat je eigenlijk geen recht hebt op een uitkering. Dat je uitvreter bent inplaats van een slachtoffer die hulp behoefd.
Steven Sterk